1900 Ιταλικά L. Lombardo Difa Ming, κεραμικοί διηλεκτρικοί πυκνωτές. Ανακαλύφθηκε στα τέλη του 1930s ότι τα κεραμικά τιτανίου μπορούν να αναπτυχθούν με εκθετική διηλεκτρική σταθερά και έτσι να δημιουργήσουν φθηνότερους κεραμικούς διηλεκτρικούς πυκνωτές.

1940 αφότου διαπιστώθηκε ότι οι κύριες πρώτες ύλες είναι κεραμικοί πυκνωτές BaTiO3 (τιτανικό βάριο) που έχουν μια μονωτική ιδιότητα μετά την έναρξη του κεραμικού πυκνωτή στην ηλεκτρονική συσκευή που τόσο μικρές όσο και υψηλές απαιτήσεις ακρίβειας του στρατού. Ενώ κεραμικά, ο πυκνωτής πλαστικοποίησης περίπου το 1960 άρχισε να αναπτύσσεται ως εμπόρευμα. Το 1970, με την πρόοδο του υβριδικού IC, ο υπολογιστής και οι φορητές ηλεκτρονικές συσκευές θα αναπτυχθούν επίσης γρήγορα και θα γίνουν απαραίτητα συστατικά στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Ο συνολικός αριθμός κεραμικού διηλεκτρικού πυκνωτή αντιπροσωπεύει περίπου το 70% της αγοράς πυκνωτών.

πόμολο πυκνωτή